Είναι μεγάλη ευλογία ο θάνατος.
Είναι μεγάλη ευλογία για την ανθρώπινη ζωή να έχει τέλος. Γιατί ο θάνατος είναι που μετατρέπει την ανθρώπινη ζωή σε ευλογία. Σε ευκαιρία. Σε ανεκτίμητη, ανεπίστρεπτη, υπέροχη, μαγική, ουσιαστική ώρα. Ώρα για μοναδικές και σπουδαίες πράξεις, ώρα για καλά έργα, ώρα για μάθηση, για αγάπη, για μοίρασμα, για αλήθεια, για ανέλιξη, για απελευθέρωση, για κυνήγι της ευτυχίας και του φωτός, ώρα για αναγνώριση και κατανόηση, ώρα για συγχώρηση και προχώρημα, σε μικρές ή μεγάλες στιγμές.
Είτε εργάζεσαι, είτε συνεργάζεσαι, είτε μιλάς στο παιδί σου, είτε μελετάς, είτε κολυμπάς, είτε χειρουργείς, είτε μάχεσαι, είτε τρως, είτε τρέχεις, είτε σχεδιάζεις, είτε γελάς, είτε ψάχνεις, είτε ακούς μουσική, ή ό,τι άλλο κάνεις, αυτή η στιγμή που ζεις -κι αυτή εδώ η τωρινή!- δε θα ξανάρθουν. Ποτέ ξανά δε θα μπορέσεις να ζήσεις τη συγκεκριμένη ώρα που πέρασε, ποτέ ξανά δε θα έχεις δεύτερη ίδια ώρα στη ζωή σου. Κι αυτό γιατί η ζωή είναι συγκεκριμένη, με αρχή, μέση, τέλος και το τέλος δεν το γνωρίζεις. Κι αυτό κάνει πολύτιμη την κάθε μία ώρα. Κι αυτό είναι μεγάλη ευλογία.
“Αυτή η ασθένεια ήταν μεγάλη ευλογία”, είπε μια γυναίκα που συνάντησα την περασμένη εβδομάδα, αναφερόμενη στον καρκίνο του μαστού της, που ανακάλυψε πριν από 2 χρόνια. Αυτός ο καρκίνος, εξήγησε μετά, της αποκάλυψε την αληθινή σχέση της με το σύζυγό της και της αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά στη ζωή της η πολύ σπουδαία δύναμή της, οι αληθινές της φιλίες, η αγάπη και η συμπαράσταση των ανθρώπων -ακόμη και άγνωστων μέχρι χτες συνανθρώπων της-, η εκτίμηση και η αναγνώριση από την εργασία της, η λαχτάρα της για να ζήσει και να ζήσει ουσιαστικά…
Είτε ταξιδεύεις, είτε γράφεις, είτε συλλέγεις, είτε συζητάς, είτε μαγειρεύεις, είτε ονειρεύεσαι, είτε φυτεύεις, είτε ντύνεσαι, είτε κλαις, είτε φροντίζεις τον εαυτό σου, είτε κάποιον άλλον, ή ό,τι άλλο κάνεις, αξίζει να το Ζεις. Και θα το ζεις αν πραγματικά το επιθυμείς, αν το διάλεξες, αν το σκέφτηκες και το έκρινες σημαντικό να το κάνεις, αν ξέρεις πως κερδίζεις από αυτό, πως κερδίζουν κι άλλοι μαζί σου, αν το ευχαριστιέσαι, αν το χαίρεσαι, αν προσφέρεις, αν κάτι καλό μένει, αν μοιράζεσαι, αν σχετίζεσαι καλά και για καλό.
Μακάρι η βεβαιότητα της ύπαρξης του θανάτου, της φθοράς, της ασθένειας, του τέλους, να είναι αρκετή για να οδηγεί αυτά τα αν σε αποφάσεις, σε αναζήτηση και επένδυση νοήματος και αξίας στην κάθε ημέρα.
Κορίνα Στρατή